ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου, που πηγάζει από την κακή αίσθηση του χρόνου που έχω και την μόνιμη βιασύνη μου, είναι ότι μια μέρα θα βγώ στον δρόμο και θα σέρνω με το τακούνι μου ένα βρακί από τα χιλιάδες που βρίσκονται σκορπισμένα στο σπίτι μου. το ξέρω πως σας ακούγεται περίεργο, σχεδόν ακατανόητο πως μια περσόνα σαν εμένα, σχεδόν νεραιδούφαντη, μπορεί να έχει αυτό το ψεγάδι της ακαταστασίας. Κι όμως. Είμαι Τσαπατσούλα.

Εδώ σε μία πρόσφατη έξοδό μου, όπου από την αυξημένη ανησυχία που μου προκάλεσε ο εφιάλτης, αποφάσισα να βγάλω ότι βρακί είχα πάνω μου έτσι, για να είμαι σίγουρη.