έχω φτάσει σ'εκείνο το σημείο της ζωής μου που από την διαύγεια της μέσης ηλικίας περνάω στην αποχαύνωση της δεύτερης, μη σου πω και τρίτης, εφηβείας... σήμερα μου ήρθε ένα τσιτάτο στον εγκέφαλο, από αυτά τα γλυκουλίνικα που χαλαρά θα μπορούσε κάποιος να το αποδώσει στην σταματίνα τσιμτσιλή και μετά να της ρίξει και τρεις μπάτσες άμα λάχει - νοητικώς εννοώ, γιατί είμαι ενάντια σε κάθε μορφή βίας και ιδιαίτερα στις τσιμτσιλές του κόσμου, εκτός κι αν είναι φυσικά μέρος του ροουλ πλέινγκ οπότε συμφωνώ κι επαυξάνω και βασανίζομαι κιόλας - και όχι μόνο σκέφτηκα την κλαπαρχιδιά αλλά για ένα δέκατο του δευτερολέπτου συγκινήθηκα και μου άρεσε κιόλας.
τώρα ντρέπομαι αλλά σκέφτηκα ότι τελικά έρωτας είναι όταν το υποκείμενο (και εννοώ τον εκάστοτε αμορόζο) επαναλαμβάνει το όνομά σου σε κάθε φράση που ξεστομίζει ή γράφει, ακόμα κι όταν δεν είναι απαραίτητο. Παράδειγμα: "θα' θελα Υβόννη, να μπορούσα να έρθω να χωθώ κάτω από τα σκεπάσματά σου και να γλυστρίσω τον πούτσο μου Υβόννη μέσα στο βρακί σου. Υβόννη μου". Ο έρωτας λοιπόν δεν υποδηλώνεται ούτε από την ερωτική πράξη που υποννοείται, πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται, ούτε από τα γλυκόλογα, ούτε από το μου. Ο έρωτας γίνεται για μια στιγμή ξεκάθαρος και αδιαμφισβήτητος από το γεγονός ότι μέσα σε μία πρόταση 27 λέξεων είδα το όνομά μου τρεις φορές. Μία στις εννιά δηλαδή. Διαίρεση.
τώρα ντρέπομαι αλλά σκέφτηκα ότι τελικά έρωτας είναι όταν το υποκείμενο (και εννοώ τον εκάστοτε αμορόζο) επαναλαμβάνει το όνομά σου σε κάθε φράση που ξεστομίζει ή γράφει, ακόμα κι όταν δεν είναι απαραίτητο. Παράδειγμα: "θα' θελα Υβόννη, να μπορούσα να έρθω να χωθώ κάτω από τα σκεπάσματά σου και να γλυστρίσω τον πούτσο μου Υβόννη μέσα στο βρακί σου. Υβόννη μου". Ο έρωτας λοιπόν δεν υποδηλώνεται ούτε από την ερωτική πράξη που υποννοείται, πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται, ούτε από τα γλυκόλογα, ούτε από το μου. Ο έρωτας γίνεται για μια στιγμή ξεκάθαρος και αδιαμφισβήτητος από το γεγονός ότι μέσα σε μία πρόταση 27 λέξεων είδα το όνομά μου τρεις φορές. Μία στις εννιά δηλαδή. Διαίρεση.