"αμα σε τρώει το μουνί σου, στο τέλος τρως το κεφάλι σου"

λαϊκή σοφία δικής μου παρασκευής γιατί καταπως φαίνεται είμαι λαϊκιά. Κάθε που έχει φεγγάρι και μερικές φορές και άνευ φεγγαριού, δηλαδή όποτε μου γκαβλώσει, με πιάνει και μένα -που είμαι η χαρά της ζωής - η κλαψομουνιά μου. Γιατί δεν έχω αξιωθεί να βρω ένα μόνιμο σύντροφο, γιατί δεν έχω κάνει παιδάκια, γιατι δεν έχω κάποιον να πηγαίνουμε μαζί σουπερμάρκετ, γιατί δεν έχω μια συμβατική καθημερινότητα γιατι γιατί γιατί κι όλο κλάνει το γατί. Αποφεύγω περίτεχνα να θυμηθώ ότι όσους μόνιμους συντρόφους ειχα φρόντισα να τους εξολοθρεύσω με όλα τα νόμιμα μέσα. Ότι δύο φορές που θα μπορούσα εν δυνάμει να μείνω έγκυος καθώς τη μία φορά σκίστηκε το προφυλακτικό (μεγαλοτσούτσουνος) και την άλλη φορά του γλίστρυσε και δεν πήρε χαμπάρι (μικροτσούτσονος) έτρεξα πανικόβλητη να βρω σαπουνάδα κόλπου και χάπι επόμενης μέρας. Ότι σιχαίνομαι το σουπερμάρκετ και ιδιαίτερα να έχω κάποιον να μου λεει τι να πάρω από το σουπερμάρκετ ή ακόμα χειρότερα να μη συμβιβάζεται με τις επιλογές μου. Και τελικά ότι κάθε φορά που προσπαθώ να δημιουργήσω μια συμβατική καθημερινότητα με πιάνουν κρίσεις πανικού πως εγκλωβίστηκα, από αυτές που δε μπορείς να ανασάνεις και να καταπιείς, που λιποθυμάς, ξερνάς ακατάπαυστα και τελικά σε στέλνουν στο ντιβάνι του ψυχιάτρου.

τώρα έχω μπει στην περίοδο μιζέριας. μου λείπουν τα παιδάκια. τα φρεσκοσιδερωμένα σώβρακα του άλλου στο συρτάρι. οι φέτες βιτάμ στο πρωινό. το ροχαλητό τις νύχτες και οι κλανιές κάτω από τα σεντόνια. μου λείπουν μα τον αυτόν που έχω ιερό. μου λείπουν και τα θέλω. ερωτευτηκα παντρεμένο. και αγόρασα πλατφόρμες από γνωστή αμερικάνικη φίρμα. πες μου τώρα τι είναι χειρότερο. θα μας πάει η χρονιά γαμιώντας, σας το λέω να το ξέρετε.