Κάποτε με έλεγαν Υβόννη και είχα όλα τα προσόντα να γίνω ευτυχισμένη, χαρωπή νοικοκυρά. Μετά αποφάσισα πως απλά έπρεπε να ξεφορτωθώ μερικές βαριές αποσκευές και να κρατήσω μόνο το μεηκ απ μου. Και φυσικά θρήνησα τον "μακαρίτη" ακριβώς όπως του άξιζε.