φέτος, τον σεπτέμβρη συγκεκριμένα, δεν γνωρίζω αν αυτό λεει κάτι αστρολογικά σε εσάς τους μορφωμένους, γνώρισα τον εξυπνότερο και ωραιότερο άντρα του πλανήτη και ενδεχομένως διαγαλαξιακώς. Φυσικά ωραίους άντρες γνωρίζω συχνά (κλαπαρχιδιές) καθώς και πάρα πολύ έξυπνους καθότι είμαι και εγώ εξαιρετικά λαμπρό μυαλό. Αλλά αυτός ήταν εκτός συναγωνισμού και υπεράνω όλων. Φυσικά έβρεξα το βρακάκι μου από τη συγκίνηση, ένα μαύρο ημι-βαμβακερό μποξεράκι, το θυμάμαι σαν να είναι χθες γιατί ντράπηκα πως θα το εξαφανίσω όταν έρθει η στιγμή. Μα τι μου ήρθε να φορέσω αυτό το αντισεξουαλικό εσώρουχο; αν και είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο με στατιστικές μεθόδους συσχέτισης και παλλινδρόμησης -μη γελάτε, έτσι το λέτε εσείς εδώ γιατί εμείς εκεί το λέμε αλλιώς, άσε που κι εγώ την πρώτη φορά που άκουσα ότι το λέτε παλλινδρόμηση σε ένα μπαρ-ο-θεος-να-το-κανει στο μοναστηράκι έτρεξα στο μπάνιο και έβγαλα το σουτιέν μου νομίζοντας πως κάποιος θα με ακολουθήσει αλλιώς τι σόι σεξουαλικό υποννοούμενο ήταν αυτό; ε, μετά το ξαναέβαλα με τις αριστοτεχνικές κινήσεις του νίντζα αφού μπορώ, τι έλεγα;;; α.. είναι αποδεδειγμένο λοιπόν πως όταν φοράς άσχημο βρακί θα σου κάτσει ωραίος γκόμενος ενώ αν δε φοράς καθόλου θα κάτσεις πάνω στον λεβιέ των ταχυτήτων.

η ερωτική έλξη μεταξύ μας ήταν αφενός προφανής αφετερου αναπόφευκτη και απολύτως δικαιολογημένη. Αφού ίδρωνα και ξείδρωνα σαν σιδεράς δίπλα στην υψικάμινο και παρά τις στρώσεις του αντιπέρσπιραντ (γιατί όταν ιδρώνω νιώθω άσχημα). Αυτός ήταν αρκετά πιο ψύχραιμος από μένα και για μία ακόμα φορά απέδειξε την αξία του ως αρσενικό αφού μπόρεσε να τιθασεύσει όποιο πρωτόγονο αίσθημα μπορεί να του γεννήθηκε αποκαλύπτοντας μόνο τόσο όσο να με βάλει σε σκέψεις και τελικά με πλησίασε λέγοντάς μου με μπάσα, ντούρα φωνή: "ντου γιου νοου δατ νίνζας τουκ παρτ ιν δε σεκοντ γουορλντ γουορ;" - δηλαδή, "ξέρεις ότι στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πήραν μέρος και νίντζα;". Καταρχήν πριν τον κατηγορήσετε για επιδειξιομανία, να σας πληροφορήσω ότι δεν ήταν Έλλην. Δεύτερον, δεν πέταξε αυτή την ατάκα στο ξεκάρφωτο, υπήρξε παρασκήνιο που βαριέμαι πολύ να περιγράψω. Επίσης δεν είχα ιδέα για τους νίντζα, νόμιζα ότι ο τελευταίος ήταν ο ρίτσαρντ τσάμπερλειν σε αυτό το σήριαλ, ή μήπως ήταν ο ρόμπερτ ρέντφορτν? το θέμα είναι ότι έριξα τα μούτρα μου και του είπα "όχι, δεν το γνώριζα, λυπάμαι πολύ" - δηλαδή "νοου, αι χαντ νο αιντία, αιμ σο βέρι σόρι"- δείχνοντας σαφώς όμως το ενδιαφέρον μου ώστε να συνεχιστεί η κουβέντα. Με πληροφόρησε ότι δεν υπάρχει λόγος να αισθάνομαι άσχημα, είναι φυσικό να μην το ξέρω γιατί αφού είναι νίντζα, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ.

τον αγαπώ. Από τα βάθη της όποιας καρδιάς μου. Είμαι πάρα πολύ ερωτευμένη.