νομίζω πως μου αρέσουν οι γενναίοι. δεν το δείχνω, για να μη σου πω ότι παίζω ακριβώς το αντίθετο, αλλά μου αρέσουν οι γενναίοι και τολμηροί. γι αυτό καταλήγω πάντα με κάτι σκατάδες, χέστες και κλανιάρηδες που γενναιότητα και τόλμη μόνο εκ του ασφαλούς και όταν φτάσει η ώρα της κρίσης, βάζουν το κεφάλι κάτω από μια φούστα που θυμίζει μαμά. με βρακί φαρδύ. και γοφούς εξωπραγματικά τεράστιους. γιατί γενναίοι δεν υπάρχουν. όχι. δεν θα χρεωθώ εγώ (και) αυτή την αποτυχία.